στο τελευταίο βαγόνι: Γουάλας Στίβενς (Part II)













             Περί της επιφάνειας των πραγμάτων 

 Ι 

 Στην κάμαρά μου, ο κόσμος είναι πέρα απ' ό,τι μπορώ να καταλάβω·
 Αλλά όταν περπατάω βλέπω πως τον αποτελούν τρεις-τέσσερις        
         λόφοι κι ένα σύννεφο.                                                                           

 ΙΙ 

 Απ' το μπαλκόνι μου, επιθεωρώ τον κίτρινο αέρα,                                  
 Διαβάζοντας εκεί που έχω γράψει,                                                             
 «Η άνοιξη είναι σαν μια ωραία που γδύνεται»                                        

 ΙΙΙ 

 Το χρυσωπό δέντρο είναι μπλε,                                                                   
 Ο τραγουδιστής έχει τραβήξει τον μανδύα του πάνω απ' το κεφάλι.   
 Το φεγγαράκι είναι μες στις πτυχώσεις του μανδύα.                              


μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου


          Of the Surface of Things 

 I 

 In my room, the world is beyond my understanding;
 But when I walk I see that it consists of three or four
        hills and a cloud.

 II 

 From my balcony, I survey the yellow air,
 Reading where I have written,
 "The spring is like a belle undressing."

 III 

 The gold tree is blue,
 The singer has pulled his cloak over his head.
 The moon is in the folds of the cloak.




Wallace Stevens
1879-1955

Σχόλια