στο τελευταίο βαγόνι: Jean Moréas


 
L’ insidieuse nuit…

Απόψε η πλανερή νυχτιά με μέθυσε πολύ ώρα!
Στο παραθύρι σκεφτικός,
Ω, γλυκύτατη αυγή, αγρυπνώ να σε προσμένω τώρα,
μη αργήσης να φανής, ω φως!

Έλα! Μέσα μου η λάμψη σου που θα χυθή σα γαλήνια
στοιχείο ήσυχο μοιάζει.
Σε δέχεται έτσι το νερό έτσι κ' η σκοτείνια
των φύλλων σ' αποστάζει.

Ακινητήστε ω φως, ω αχτίδες, στα σκοτεινιασμένα
τα μάτια μου καθρεφτιστά.
Τώρα που με τον κάθε χτύπο της η καρδιά μου εμένα
σιμώνει τις σκιές πιστά.

 μετάφραση:   ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ


   L’insidieuse nuit m’a grisé trop longtemps !
                        Pensif à ma fenêtre,
    Ô suave matin, je veille et je t’attends ;
                        Hâte-toi de paraître.
     
    Viens ! au dedans de moi s’épandra ta clarté
                        En élément tranquille :
    Ainsi l’eau te reçoit, ainsi l’obscurité
                        Des feuilles te distille.
     
    Ô jour, ô frais rayons, immobilisez-vous,
                        Mirés dans mes yeux sombres,
    Maintenant que mon cœur à chacun de ses coups
                        Se rapproche des ombres. 



  

Jean Moréas
(1856 - 1910)

Σχόλια