Ύμνος
Κι όταν μου έδειξες τη Γέφυρα του Μπρούκλυν
το πρωί,
Ω Θεέ,
Και τους ανθρώπους να γλιστρούν στον παγωμένο δρόμο,
δις,
δυο φορές,
δυο διαφορετικούς ανθρώπους
που ήρθαν, πήγαν στη δουλειά,
τόσο σοβαροί και φιλότιμοι,
κρατώντας σφιχτά τη θλιβερή τους
πρωινή Ντέιλι Νιουζ
να γλιστρούν στον πάγο και να πέφτουν
και οι δυο μέσα σε 5 λεπτά
κι έκλαψα έκλαψα
Τότε ήταν που μου δίδαξες τα δάκρυα, Ω
Θεέ το πρωί,
Ω Εσύ
Κι εγώ στον φανοστάτη ακουμπώντας σκουπίζοντας
τα μάτια,
μάτια,
κανείς δεν κατάλαβε πως έκλαψα
ή τέλος πάντων πως νοιάστηκα
μα Ω είδα τον πατέρα μου
και τη μητέρα του παππού μου
και τις μακριές σειρές των καθισμάτων
των θρηνούντων και των νεκρών,
Αχ ο άμοιρος, το ήξερα πως Εσύ Θεέ
είχες καλύτερα σχέδια από τούτο
Έτσι λοιπόν όποιο κι αν είναι το σχέδιό σου για μένα
του Μεγαλείου Θραύστη
Κάντο να είναι σύντομο
γοργό
Μια κι έξω
οδήγησέ με πίσω στο
σπίτι της αιώνιας Μητέρας
σήμερα
Είμαι στη διάθεσή σου όπως και να 'χει,
(κι ως τότε)
Μετάφραση: Γιάννης Λειβαδάς
JΑCK KEROUAC
1922-1969
Σχόλια